o 65 ετών xenbast κατεβαίνει από το αυτοκίνητο του τριαντάρη πιά petbast που με το ζόρι τον έφερε, τον άφησε και έφυγε. Πηγαίνει λοιπόν αργά προς το εκδοτήριο, στέκεται στην ουρά και κάτι πιτσιρίκια χαμογελόντας και ψιθυρίζοντας κάτι ειρωνικά μεταξύ τους, του κάνουν χώρο να περάσει.
Αγοράζει το εισιτήριο από την κοπέλα στο ταμείο που έχει 9 σκουλαρίκια στη μύτη και μόνιμο τατουάζ σε φρύδια χείλια και μάτια ώστε να μη χρειάζεται να βάφεται καθημερινά.
Μπαίνει και ψάχνει την υπόλοιπη παρέα που έχει έρθει από νωρίς για να πιάσει τα καθίσματα στο μπαρ. Δεν μπορούν να σταθούν πάνω από μισή ώρα όρθιοι. Όλοι φοράνε τη μπλούζα από την αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Manowar, που έγινε παλιά, το 2019. Από τότε η μπάντα χάθηκε, ο Eric Adams άφησε το καλλιτεχνικό του όνομα και γύρισε στο αγαπημένο του κυνήγι, ο De Maio δεν ακούστηκε ξανά. Κάποια χρόνια μετά σε κάποιο καλτ αφιέρωμα γράφτηκε ότι πέθαναν....
Δεν υπάρχει ούτε μιά παρέα που να μην περάσει από μπροστά τους και να μη σχολιάσει τους "γέρους στη γωνιά".
Κάποια στιγμή o DJ βάζει Manowar. Η πιτσιρικαρία δε δίνει σημασία, 20 κορμιά στα 1000 αντιδρούν. Για λίγα δευτερόλεπτα σηκώνονται στο βάθος δύο χέρια και το αριστερό πιάνει το δεξί στον καρπό. Το σφυρί. ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ MANOWAR... Ρίγη συγκίνησης για αυτή τη χειρονομία, που κάποτε γέμιζε στάδια.
Η απότομη προσγείωση έρχεται άμεσα. Καπάκια ο DJ παίζει τους "ήρωες", "αξεπέραστους", "μοναδικούς"..... αλλά γέρους πιά, Sabaton, Slipknot και τους κλασικούς Volbeat και σύσσωμο το κοινό χοροπηδάει λες και τους χτύπησε ρέυμα. Χαμός, παροξυσμός...
Το live ήταν ωραίο αλλά μικρό. Μεγάλοι και οι Kamelot πιά, πόσο να παίξουν. Ενώ αδειάζει ο χώρος, την παρέα πλησιάζει μιά μικρή κοπέλα κοιτάει τις μπλούζες και λέει "Χα κι εγώ το 2019 είμαι γεννημένη".
Τι MAD MAX και μαλακίες. Τι post apocalyptic ταινίες και παπάρια μάντολες; Ρωτώ. Για εκεί πάμε;
