Ακούω καθημερινά που σκάνε κανόνια μεγάλων εταιριών ιδίως στη "χώρα" μας και όπως θα έχετε καταλάβει από καιρό, από τότε που ξεβρώμισα το blog ασχολούμαι μόνο με πράγματα που γουστάρω με τα χόμπυ μου και τις κάβλες μου. Που και που όταν φεύγει από κοντά μας ένα άτομο που μίλησε στην καρδιά μου κάνω μία μνεία, σαν ύστατο χαίρε. Ποτέ ως τώρα όμως για εταιρία... μέχρι τώρα που πτώχευσε η Kodak... ποτέ δε θα ξεχάσω που σαν πιτσιρίκι τριγύριζα παντού με την Kodak 400 και αποθανάτιζα ότι μου άρεσε ότι συνάρπαζε τα παιδικά μου μάτια... Το πως προσπαθούσα να μην "καεί" η φωτογραφία, με πόση προσμονή περίμενα να εμφανιστούν οι φωτογραφίες από τον φωτογράφο...
υ.γ.1 Τώρα ακόμα και η samsung (!!!) έχει βγάλει φωτογραφικές μηχανές...
υ.γ.2 Οι αμερικ(λ)άνοι είχαν και φράση σχετική ..."thats a kodak moment"... εννοώντας ότι αυτή η πόζα ή το συμβάν είναι άξιο φωτογράφισης...ποτέ δε θα αντικατασταθεί από ατάκα στυλ "its an olympus moment"...
