Ήμουν περίπου 10 ετών όταν κρυφά από τους γονείς μου είδα το θρίλερ "Η 7η πύλη της κολάσεως" (the beyond αγγλιστί) που τότε θυμάμαι με είχε κάνει να φοβηθώ πάρα πολύ... κάτι οι παραμορφωμένοι περιφερόμενοι τύποι, κάτι τα νεκροτομεία που έδειχνε, κάτι ο τρελός ζωγράφος που ζωγράφιζε και καλά την κόλαση σαν έρημο γεμάτη πτώματα έκανε την φαντασία μου να εξάπτεται...
Μετά από 25 χρόνια, την πέτυχα κατά τύχη σε divx, ψάχνοντας για κάτι άσχετο και λέω κάτσε να φοβηθώ όπως τότε, να αισθανθώ δέος και τρόμο... βρήκα και υπότιτλους, τους συγχρόνισα και κάθησα να απολαύσω...
Τελικά το μόνο που αισθάνθηκα ήταν μία ελαφριά φαγούρα στο δεξί παπάρι...και οίκτο για την απίστευτα κακοφτιαγμένη ταινία, με το αστείο μοντάζ, τα εφέ της ψωλής και το πραγματικά τυχαίο σενάριο... και μην πει κανείς ότι τότε αυτά τα μέσα είχαν κλπ, θα σας παραπέμψω στα αριστουργήματα του Dario Argento (Inferno,phenomena,suspiria)... αυτά και πιό παλιά είναι και απείρως ποιοτικότερα...
Τι σου κάνουν τα μάτια του παιδιού ε....
