14 Μαΐ 2019

Ρε μήπως είναι κρίση μέσης ηλικίας;

Παρατηρώ τον εαυτό μου που κάθομαι και σκάω, δεν παίζουν αυτό οι Manowar, μας είπαν ψέματα ότι αποσύρονται κλπ.

Μία από αυτές τις μέρες λοιπόν, στο γραφείο, που αναρωτιώμουν τα ίδια και τα ίδια, πέφτει το μάτι μου σε κάτι.

Αυτό το κάτι ήταν το νέο τατουάζ μίας συναδέλφου, 40+, ψιλογαρίδα μεν, αλλά μεγάλη κορμάρα, με τρομερό τύπο και περπάτημα, εξαιρετική στη δουλειά της, πολύ φιλική και πρόσχαρη. Όλα τα καλά δηλαδή.

Βέβαια εδω και κανά 2 χρόνια, έχει αρχίσει να φοραέι τα κολλητά τα παντελόνια, κοντές φούστες να φαίνονται οι ποδάρες, πετάει ατάκες τύπου είμαι η πιό ωραία, βάφει το μαλλί έτσι αλλιώς και παραλλιώς. Πραγματικά δεν μπορώ να την ψυχολογήσω.

Δεν της λείπει κάτι, τα αρσενικά της διεύθυνσης χαζεύουν την κωλάρα της, μιλάει και κάνει γούστα με όλους, μουνάρα είναι, παντρεμένη με παιδί, καλά λεφτά, job security έχει, όλα μιά χαρά.

Τα κολλήματα τα δικά μου και τα σκέρτσα τα δικά της τα είχα τελείως αποσυνδεδεμένα μέχρι που είδα το tattoo. Ρε σεις τι την ήθελε τη μαλακία την πεταλούδα εκεί πάνω; και μάλιστα από τη στιγμή που την έκανε, μαζεύει και το μαλλί να φαίνεται κιόλας.

Κι εγώ ο μαλάκας, τι τα θέλω και σκάω με τις μαλακίες μιας μπάντας που έχει 30 χρόνια να βγάλει σοβαρή δουλειά;

Θα μου πείτε, αυτή θέλει να φανεί, εγώ προσπαθώ να κρυφτώ. Δεν ξέρω τι να συμπεράνω...

Αχαρτογράφητα νερά ή midlife crisis?