Θα θυμάστε στα βάθη του χρόνου το πρώτο post που ανέφερα το πόσο μου αρέσουν κάποιοι Έλληνες καλλιτέχνες. Τόσο ερμηνευτές όσο και στιχουργοί.
Αισθάνομαι την ανάγκη να επανέλθω, να μνημονεύσω τον Δημήτρη Μητροπάνο, τις απίθανες τραγουδάρες του, το ναζιάρικο χαμόγελο της κόρης μου όταν τις τραγουδάω το ρεφρέν του "Είσαι ωραία σαν αμαρτία" μου επιβάλει αυτή την αναφορά!
Μην ξεχάσω και το Γιώργο Νταλάρα που με τη φωνή του έχει χρωματίσει υπέροχους στίχους. Επαναστάσεις που δεν έγιναν και δε θα γίνουν ποτέ στο δρόμο, αλλά μόνο στο μυαλό μας. Θα ξεχάσω την παρέα που μου έκανε το Διδυμότειχο blues στη γαμημένη τη σκοπιά στα καύσιμα, στο τσαμπικονήσι το 1996? Μπορώ να προσπεράσω απλά μεν αλλά φανταστικά κομμάτια όπως "το σακάκι μου κι αν στάζει","άλλα μου λεν τα μάτια σου", "αν υπάρχει λόγος" ?
Είναι ότι πρέπει, μερικές φορές πραγματικά ότι χρειάζεται...
Αισθάνομαι την ανάγκη να επανέλθω, να μνημονεύσω τον Δημήτρη Μητροπάνο, τις απίθανες τραγουδάρες του, το ναζιάρικο χαμόγελο της κόρης μου όταν τις τραγουδάω το ρεφρέν του "Είσαι ωραία σαν αμαρτία" μου επιβάλει αυτή την αναφορά!
Μην ξεχάσω και το Γιώργο Νταλάρα που με τη φωνή του έχει χρωματίσει υπέροχους στίχους. Επαναστάσεις που δεν έγιναν και δε θα γίνουν ποτέ στο δρόμο, αλλά μόνο στο μυαλό μας. Θα ξεχάσω την παρέα που μου έκανε το Διδυμότειχο blues στη γαμημένη τη σκοπιά στα καύσιμα, στο τσαμπικονήσι το 1996? Μπορώ να προσπεράσω απλά μεν αλλά φανταστικά κομμάτια όπως "το σακάκι μου κι αν στάζει","άλλα μου λεν τα μάτια σου", "αν υπάρχει λόγος" ?
Είναι ότι πρέπει, μερικές φορές πραγματικά ότι χρειάζεται...
