κάπως έτσι αρχίζει το ρεφρέν του "Κάνω μια ευχή" των Εξόριστων, αλλά δεν γράφω για αυτό, γράφω για τις νεραντζιές που ανθοφόρησαν, για τις μυρωδιές της άνοιξης που ακόμα και στην τσιμεντούπολη είναι έντονες, για την όσφρηση που μου θυμίζει ότι κάποτε ήμουν παιδί και κάποτε είχα χωριό...
