Θυμάμαι 14 χρόνων στις Σπέτσες είδα το Rocky V (1990) σε θερινό σινεμά, θυμάμαι να βγαίνω κλαμένος, πάντα αυτές οι ταινίες μίλαγαν μέσα μου, θυμάμαι τις άπειρες φορές που ζήταγα τη βιντεοκασέτα του Rocky IV (1987) από τη γειτόνισσα (ναι αυτή με τα τεράστια βυζιά) και καθόμουν τα μεσημέρια μόνος μου και το έβλεπα, και μετά της την επέστρεφα για να έχω λόγο την επόμενη ημέρα να πάω να την ξαναζητήσω...
Θυμάμαι παραμονή Χριστουγέννων 2006 να πηγαίνω σε ένα παλιό χαμένο φίλο το DVDSCR του Rocky Balboa που είχε διαρρεύσει, με την επιστροφή του Ρόκυ μετά από 16 χρόνια και περιχαρείς να το βλέπουμε παραγγέλνοντας πίτσα με την αγωνία στο κατακόρυφο, "Θα πεθάνει ο Ρόκυ", " Θα χάσει ο Ρόκυ", τελικά τα κατάφερε, ήρθε ισόπαλος με τον πολύ νεότερο αντίπαλό του και σώθηκε η ημέρα!
Θυμάμαι κάθε φορά που άκουγα το καταπληκτικό soundtrack να σηκώνομαι να χοροπηδάω σαν κατσίκι, να ρίχνω γροθιές στο αέρα, να ανεβαίνει το ηθικό μου, να νοιώθω ικανός για τα πάντα, να βουρκώνουν τα μάτια... Ρε, Eye of the tiger, Gonna Fly Now, Going the distince, Living in America, No easy way out, Conquest, Burning heart, Hearts on Fire, τι να λέμε τώρα...
Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από την επταλογία Ι (1976), ΙΙ (1979), ΙΙΙ (1982),IV (1985),V (1990), Rocky Balboa (2006), Creed (2015).
Με ιδιαίτερη αδυναμία στην πρώτη ταινία, βραβευμένη με 3 OSCAR, λόγω του ότι κυκλοφόρησε το 1976 όταν "κυκλοφόρησα" και εγώ...
Πίσω στο 2017, παραμονή Καθαράς Δευτέρας αραχτός στο εξοχικό, πέτυχα τον Alpha να δείχνει το Rocky III και ενώ οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν, κάθισα με χαρά να το δω... σαν να συνάντησα τυχαία ένα παλιό φίλο... όλα τα ξεχασμένα συναισθήματα επέστρεψαν...
Ξεκίνησα λοιπόν, στον ελάχιστο ελεύθερο μου χρόνο να τα βλέπω ξανά... και μαζί και η παρατήρηση του 40άρη πια... πόσο μου άρεσε η ανεμελιά και ο αυθορμητισμός του Ρόκυ, δείτε την πρώτη συνέντευξη τύπου που δίνουν μαζί με τον Apollo και απολαύστε...
πως πλησίασε την Adrian, πως προπονούνταν με τα κρέατα, το θρυλικό τρέξιμο στα σκαλιά της βιβλιοθήκης της Philadelphia, (πήραν το όνομά του, λέγονται Rocky steps και το άγαλμα του Rocky Balboa είναι ακόμα εκεί!!!), φανταστείτε ότι υπάρχει πραγματικό άγαλμα για να τιμήσει εικονικό, κινηματογραφικό ήρωα... πόσο γαμάτο...
και αυτή η μουσική... ουφ, ακούω και ξανά ακούω το Rocky Balboa (The Best Of) του 2006...
η σκηνοθεσία... τι τρομερά γυρίσματα έχουν τα 2 πρώτα, πως αποτυπώνουν τις φτωχογειτονιές, τα κουστούμια τέλεια, ιδανικά...
Θα σταματήσω εδώ γιατί το χάνω, εξάλλου αυτή η χημεία που συμβαίνει στον εγκέφαλο δύσκολα εξηγείται και περιγράφεται...
Θυμηθείτε λίγο τις παλιές ταινίες, θυμηθείτε λίγο τι σας ξεσήκωνε σαν παιδιά, και ρίξτε το στο DVD/BluRay/PC/Tablet, δεν έχει σημασία το μέσο... καλό ταξίδι στη λεωφόρο των αναμνήσεων...
υ.γ. Σας παρακαλώ κύριοι του Hollywood μην το κάνετε reboot, ποτέ μα ποτέ... εσείς είστε ικανοί να κάνετε τον Ρόκυ μια τρανσέξουαλ αποτυχημένη μαύρη που το ρίχνει στην πυγμαχία... αφήστε το όπως είναι...
Θυμάμαι παραμονή Χριστουγέννων 2006 να πηγαίνω σε ένα παλιό χαμένο φίλο το DVDSCR του Rocky Balboa που είχε διαρρεύσει, με την επιστροφή του Ρόκυ μετά από 16 χρόνια και περιχαρείς να το βλέπουμε παραγγέλνοντας πίτσα με την αγωνία στο κατακόρυφο, "Θα πεθάνει ο Ρόκυ", " Θα χάσει ο Ρόκυ", τελικά τα κατάφερε, ήρθε ισόπαλος με τον πολύ νεότερο αντίπαλό του και σώθηκε η ημέρα!
Θυμάμαι κάθε φορά που άκουγα το καταπληκτικό soundtrack να σηκώνομαι να χοροπηδάω σαν κατσίκι, να ρίχνω γροθιές στο αέρα, να ανεβαίνει το ηθικό μου, να νοιώθω ικανός για τα πάντα, να βουρκώνουν τα μάτια... Ρε, Eye of the tiger, Gonna Fly Now, Going the distince, Living in America, No easy way out, Conquest, Burning heart, Hearts on Fire, τι να λέμε τώρα...
Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από την επταλογία Ι (1976), ΙΙ (1979), ΙΙΙ (1982),IV (1985),V (1990), Rocky Balboa (2006), Creed (2015).
Με ιδιαίτερη αδυναμία στην πρώτη ταινία, βραβευμένη με 3 OSCAR, λόγω του ότι κυκλοφόρησε το 1976 όταν "κυκλοφόρησα" και εγώ...
Πίσω στο 2017, παραμονή Καθαράς Δευτέρας αραχτός στο εξοχικό, πέτυχα τον Alpha να δείχνει το Rocky III και ενώ οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν, κάθισα με χαρά να το δω... σαν να συνάντησα τυχαία ένα παλιό φίλο... όλα τα ξεχασμένα συναισθήματα επέστρεψαν...
Ξεκίνησα λοιπόν, στον ελάχιστο ελεύθερο μου χρόνο να τα βλέπω ξανά... και μαζί και η παρατήρηση του 40άρη πια... πόσο μου άρεσε η ανεμελιά και ο αυθορμητισμός του Ρόκυ, δείτε την πρώτη συνέντευξη τύπου που δίνουν μαζί με τον Apollo και απολαύστε...
πως πλησίασε την Adrian, πως προπονούνταν με τα κρέατα, το θρυλικό τρέξιμο στα σκαλιά της βιβλιοθήκης της Philadelphia, (πήραν το όνομά του, λέγονται Rocky steps και το άγαλμα του Rocky Balboa είναι ακόμα εκεί!!!), φανταστείτε ότι υπάρχει πραγματικό άγαλμα για να τιμήσει εικονικό, κινηματογραφικό ήρωα... πόσο γαμάτο...
η σκηνοθεσία... τι τρομερά γυρίσματα έχουν τα 2 πρώτα, πως αποτυπώνουν τις φτωχογειτονιές, τα κουστούμια τέλεια, ιδανικά...
Θα σταματήσω εδώ γιατί το χάνω, εξάλλου αυτή η χημεία που συμβαίνει στον εγκέφαλο δύσκολα εξηγείται και περιγράφεται...
Θυμηθείτε λίγο τις παλιές ταινίες, θυμηθείτε λίγο τι σας ξεσήκωνε σαν παιδιά, και ρίξτε το στο DVD/BluRay/PC/Tablet, δεν έχει σημασία το μέσο... καλό ταξίδι στη λεωφόρο των αναμνήσεων...
υ.γ. Σας παρακαλώ κύριοι του Hollywood μην το κάνετε reboot, ποτέ μα ποτέ... εσείς είστε ικανοί να κάνετε τον Ρόκυ μια τρανσέξουαλ αποτυχημένη μαύρη που το ρίχνει στην πυγμαχία... αφήστε το όπως είναι...
