21 Μαΐ 2012

Ακόμη μιά φορά, μιά τελευταία φορά...


Πάντα γούσταρα την εξέλιξη κάποιου χαρακτήρα είτε κινηματογραφικού είτε σε ηλεκτρονικό παιχνίδι. Μου άρεσε το τελευταίο Rocky, μου άρεσε το 4ο die hard, μου άρεσε και η επιστροφή του Max Payne...


3η και τελευταία φορά... καταταλαιπωρημένος, βασανισμένος αλλά παρών!! Βουτηγμένος στο αλκοόλ και τα παυσίπονα, χωρίς μέλλον και με πολύ παρελθόν... από τους λίγους ήρωες που απέμειναν να θυμίζουν τα παλιά καλά χρόνια του gaming... που με τη χαρακτηριστική φωνή, την αφοπλιστική ατάκα και τον μόνιμο Γολγοθά που έπρεπε να ανεβούν σε κέρδιζαν και σε έκαναν να ταυτιστείς μαζί τους... Πάνε πιά αυτά, τώρα πήξαμε στο social gaming και τις υπόλοιπες μαλακίες που στην ουσία σκότωσαν το gaming...


Μαλάκες... δεν μάθατε να παίζετε ποτέ και όσοι ξέρατε το ξεχάσατε, πουληθήκατε στην προσπάθεια να καλύψετε την κοινωνική σας ανυπαρξία... τώρα είστε πιό μόνοι από ποτέ...

Πως ήταν κάποτε, με μαλλάκι με γραβατούλα...